حال ساکن

درباره من

«داش آکل مردی سی و پنجساله ، تنومند ولی بد سیما بود . هر کس دفعة اول او را میدید قیافه اش توی ذوق میزد ، اما اگر یک مجلس پای صحبت او می نشستند یا حکایت هایی که از دوره زندگی او ورد زبانها بود میشنیدند، آدم را شیفته او میکرد ، هرگاه زخمهای چپ اندر راست قمه که به صورت او خورده بود ندیده میگرفتند ، داش آکل قیافه نجیب و گیرنده ای داشت : چشمهای میشی ، ابروهای سیاه پرپشت ، گونه های فراخ، بینی باریک با ریش و سبیل سیاه . ولی زخمها کار او را خراب کرده بود ، روی گونه ها و پیشانی او جای زخم قداره بود که بد جوش خورده بود و گوشت سرخ از لای شیارهای صورتش برق میزد و از همه بدتر یکی از آنها کنار چشم چپش را پائین کشیده بود.» «صادق هدایت» ادامه...

آمار : 9381 بازدید Powered by Blogsky

حال ساکن

اینکه در عین حال چند نوع زندگی‌ داشته باشی‌ کار سختی نیست، کافی‌ است برای خودت هیچ نوع زندگی‌ خاصی‌ نداشته باشی‌، اطرافیان حتی تصورش را هم نمی کنند ...

زمان می‌گذرد،

احساس بدبختی نمی کنم،

احساس خوشبختی‌ هم نمی کنم،

نمرده ام،

زنده هم نیستم ...

داش آکـُل سه‌شنبه 30 شهریور‌ماه سال 1389 ساعت 08:20 ق.ظ